Hoofstuk 2 (author E. Pelser)
Wel amper enigiets, hy onthou toe hy klein was moes hy sy ouma help om aambei salf aan te smeer so elke 2 weke. Dit het hom baie bang gemaak.Die sleutel gly in sy bakkie se 'iegniesjin' in, hy draai dit, die enjin gaan aant' brul soos sy maag vroeër gebrul het toe hy op die troon gaan neersak het. Opgewondenheid pak hom toe. Die motorhuis se deur rol op en die hek gaan so al tjwie-tjwie oop.
Willie is oppad.Oppad na Kirplegischtan.
1 Comments:
Maruis, as dit cool is & jy die laaik sal ek graag ook wil deelneem,
Groete,
Jaco
Willie het so halwe liter diesel ook in gegooi met die volmaak so half uur terug.."Dit smeer die enjin.." het sy oor'le oom Dolf altyd gesê...Oom Dolf is in '93 oorlede toe hy 'n laaitie in Vanderbjil op 'n katana ge-'daais' het & nie die BP trok sien kom het nie.
Terwyl 'n traan oor sy wang biggel met heimwee ruk Willie sy knipmes uit, gryp die stuur met sy kniee vas, flik die knipmes oop & begin sy linker duim skoonkrap..
"Ja..." sug hy, " dit gaan 'n lang pad Kirplegischtan toe wees.
Die bakkie ry rerig lekker...die enjin is net nou die dag geboor & jy kan die bietjie ekstra woema voel...wel jy kan dit eintlik meer hoor as voel maar dis daar. Willie se radio begin 'n klomp 'static' gooi & hy skiem 'ek sit hom maar af, RSG is vandag half af gewees in elk geval".
Terwyl hy so ry raak dit al hoe stiller in sy kop terwyl hy wonder..."Waarom, na al die jare gaan ek nou weer terug Kirplegischtan toe & hoekom..? Waar gaan ek eindig & wat gaan gebeur?" Agter hom skop die bakkie stofwolke op met die sakkende skemer son in die agtergrond...
Post a Comment
<< Home