Hoofstuk 4 (author M. Shepherd)

Net anderkant die klein bruggie hoor hy die onmiskenbare monotoon gehuil van sy stokou Nokia. Hy vroetel rond op die passasiers-sitplek tussen KFC-boksies en Amstel botteltjies rond op soek na die skreeuende foon, en ry amper die ousie raak wat langs die pad loop en hout optel.

Dis sy ou vriend Tommie, wat ouder gewoonte half deur die slaap bel net om te hoor waar hulle vanaand gaan drink. Tommie het min ambisie, sou party mense seker sê, maar Willie dink Tommie maak meer uit van die lewe as wat meeste mense hom krediet voor gee. Tommie het altyd 'n glimlag op die gesig. Die meeste mense baie ryker as hy, loop heeldag en frons en moet pille drink vir stres en moet huweliksberaders en ander soortgelyke kopdokters gereeld sien om te kan cope. Nie Tommie nie. Hy is doodgelukkig, al besit hy niks meer as 'n geroeste fiets en 'n dowe hond nie.

"Die vy alleen weet," skerts Willie, "ek is eintlik iewers heen op pad. Het jy enigiets spesifiek in gedagte?"

Tommie is vir 'n oomblik stil in die agtergrond, en sê in sy lui stem: "Weetie, ou. Kom tel my op, dan gaan kyk ons wat gaan aan by McGinty's vanaand. Ek hoor daar is 'n nuwe chickie agter die bar van Maandag af."

Willie se gedagtes hardloop met hom rond. Dis 'n tipiese Tommie-voorstel, en is normaalweg 'n baie aanvaarbare voorstel. Hy is nie baie lus om om te draai nie, en wel, laas in McGinty's het hy nog ou Dik Frik se wenkbroue aan die brand gesteek met sy fake zippo...